Uruchomienie separatyzmów w Rosji po to, żeby wysłać sygnał dla Kremla i odciągnąć koncentrację na Ukrainie jest znanym pomysłem ze strategii. Pytanie czy wykonalnym i czy nie stworzymy kolejnych ekstremizmów?
Wobec różnych kryzysów migracyjnych bardzo silna jest argumentacja osadzona w prawach człowieka, że odpowiedź na każdy z nich powinna być tak sama, niedyskryminująca. Jednak rozróżnienie dokonane nie ze względu na rasę czy religię, ale na okoliczności jest konieczne do ich skutecznego rozwiązywania.
Wykorzystanie Czeczenów w wojnie na Ukrainie ani nie dodaje skuteczności rosyjskiej armii a do tego kreuje inne ryzyka w miękkim podbrzuszu Rosji.
W świetle obaw wywołanych konfliktem zbrojnym u naszego sąsiada takie działania mogą wydawać się teraz zbędne lub zupełnie nieadekwatne do sytuacji. Jak dalekie jest to od prawd
Czy brytyjskie służby wykazały się niefrasobliwością, czy są też zbyt przeciążone, że kolejny terrorysta prześliznął się przez sieć mimo, że znalazł się na radarach? Jak podchodzić do ruchów skrajnych, a jednocześnie pokojowych, które radykalizują członków?
Neonazizm i salafizm wydają się stać po przeciwnych stronach. A jednak więcej łączy przemoc tych ruchów niż dzieli. Salaficki dżihadyzm stał się inspiracją dla ruchów przemocowych skrajnej prawicy.
W ubiegłym roku wzrosły nielegalne przekroczenia granic Unii Europejskiej do poziomu najwyższego od 2017 roku. Tymczasem same instytucje UE szukają konsensusu w sprawie metod radzenia sobie z presją migracyjną.
Wewnętrzne problemy Francji z islamistycznym separatyzmem przekładają się na jej unijną politykę. Francja deklaruje chęć wzmocnienia unijnych granic.
Kryzys gospodarczy w Turcji trwa. Prezydent Recep Tayyip Erdogan uważa, że tylko słaba lira uratuje gospodarkę. Czy ma rację i jakie będzie miało to skutki dla Europy?
Fundacja Instytut Spraw Europejskich
ul. Złota 61/100
00-819 Warszawa
email: fundacja@securityforfreedom.org
Prywatność (c) Fundacja Instytut Spraw Europejskich