W Europie odniesienia do radykalizacji zazwyczaj przywołują w naszej głowie albo islamizm, albo skrajną prawicę – czasem niekonsekwentnie, ale nie to jest tematem tego artykułu. Mamy zatem tendencję do niezauważania zagrożeń związanych ze skrajnie lewicowymi poglądami w naszych liberalno – demokratycznych społeczeństwach, zarówno na własnym, lewicowym, radykalnym marginesie, jak i w ich nawracającej zmowie z islamistycznym ekstremizmem.
Ta bliskość przyjmuje dwie różne formy.
W odniesieniu do klasycznej radykalnej lewicy, dzieli ona z islamizmem teoretyczne podobieństwa charakteryzujące wszystkie ideologie totalitarne, uosobione w utopijnych koncepcjach, machiawelizmie i polaryzacji — na przykład w absolutnej idei uświęconego, doskonałego stanu końcowego, którego osiągnięcie usprawiedliwia wszystkie środki, z dehumanizacją włącznie i unicestwieniem wszystkich przeciwników nieprzyjmujących tych poglądów. [1]
Oczywiście, idee i zasady, na których opiera się ta utopia, mogą się znacznie różnić między różnymi ideologiami. Tak jak to miało miejsce pomiędzy klasyczną marksistowską lewicą i islamizmem, ta pierwsza była wojowniczo ateistyczna, materialistyczna i religiofobiczna – aż do takiego stopnia, że gdy była u władzy, brutalnie wykorzeniała religię i prześladowała wierzących.[2]
Ta kluczowa różnica stopniowo zmniejsza się w przypadku współczesnych lewicowców (zarówno demokratycznych jak i innych), którzy często stają po stronie islamistów w imię potępienia post-kolonializmu, w imię antyimperializmu, polityki identyfikacyjnej oraz multikulturalizmu. Jest to drugi rodzaj bliskości, którą Maajid Nawaaz, dawniej muzułmański ekstremista, a obecnie osoba zwalczająca radykalizację, definiuje jako „regresywną lewicę”:
Nazywam ich “regresywnymi lewicowcami”; de facto są oni odwrotnymi rasistami. Mają zbyt mało oczekiwań w stosunku do grup mniejszościowych, wierzą, że są one homogeniczne i wewnętrznie są w opozycji do wartości związanych z prawami człowieka. Postrzegają w sposób kulturowo redukujący „wschodniość”, a w moim przypadku „islamską” kulturę — oraz są deterministyczni kulturowo w próbach zamrożenia swojego wyobrażenia na ten temat, żeby zaspokoić swój orientalistyczny fetysz.
Podczas gdy w uprawniony sposób kwestionują każdy aspekt swojej „własnej” zachodniej kultury w imię postępu, równocześnie cenzurują liberalnych muzułmanów podejmujących takie same wysiłki wewnątrz islamu i decydują się stanąć po stronie każdego regresywnego reakcjonisty w imię “kulturowej autentyczności” oraz antykolonializmu. […] Utrzymują coś, co uważają za „rdzenne” społeczności — posługuję się tym słowem celowo – by obniżyć standardy w porównaniu z tymi stosowanymi w stosunku do „swoich”, którzy (tak się składa) są głównie białymi ludźmi, i dlatego nazywam to odwrotnym rasizmem. [3]
W tym samym tonie argumentuje muzułmańska uczona i aktywistka praw człowieka Elham Manea:
Kenan Malik mówi nam, że stara radykalna lewica powoli utraciła swoją wiarę w świecki uniwersalizm i takie idee Oświecenia, jak racjonalizm i humanizm. Zamiast tego zaczęła mówić o multikulturalizmie i prawach różnych grup, potępiając te idee Oświecenia jako „europocentryczne”, jako część europejsko-amerykańskiego projektu narzuconego innym ludziom. Przez całe dekady głosili, że każdy powinien być równy bez względu na rasowe, etniczne, religijne i kulturowe różnice. Teraz naciskają na to, że różni ludzie powinni być traktowani różnie, dokładnie ze względu na te same różnice. [4]
Symbolem takiego podejścia jest Belgia, a szczególnie dzielnica Molenbeek — epicentrum kilku siatek terrorystycznych zaangażowanych w ostatnie ataki. Poprzedni socjalistyczny burmistrz, Philippe Moureaux, został oskarżony o zbudowanie systemu klientelistycznego, oddającego przewodnictwo radykalnemu islamowi w zamian za poparcie w wyborach.[5]
Ta więź była tak silna, że gdy belgijsko-marokańska dziennikarka Hind Fraihi opublikowała rezultaty swojego sławnego śledztwa, “Pod osłoną w Molenbeek”[6] ujawniając kryminalne i ekstremistyczne podziemie, Moureaux, zamiast zająć się tymi sprawami, nawoływał lokalnych imamów do połączenia sił przeciwko tej książce. [7]
Podobnie, autor, komik i aktywista wolności słowa Sam Touzani — były muzułmanin z Molenbeek – doniósł, że Moureaux osobiście nie zgodził się na jego występy w publicznych ośrodkach kulturalnych ze względu na jego znany ateizm i krytykowanie islamskiego konserwatyzmu oraz kół islamistycznych.[8]
To nie była odosobniona sytuacja. Ostatnio pokazany we Francji dokument, znacząco zatytułowany “Islamogauchisme: La Trahison du Rêve Européen” (Islamogoszyzm: zdrada europejskiego snu) [9] przedstawia wiele podobnych sytuacji. Aby wspomnieć jedną z nich: w drugiej turze lokalnych wyborów na paryskich przedmieściach Sarcelles, ultralewicowa partia France Insoumise prowadziła kampanię przeciwko centrolewicowemu kandydatowi i wspierała Samiego Debaha [10] założyciela “Collectif contre l’Islamophobie” i byłego kaznodzieję ultraortodoksyjnego ruchu islamistycznego Tablighi Jamaat.[11]
Szczególnie interesujące jest przeanalizowanie tych zjawisk w świetle wewnętrznych sprzeczności z zakładanymi wartościami lewicy: świeckością, feminizmem, prawami osób LGBT, antyklerykalizmem, zerwaniem z tradycyjnymi zwyczajami i tak dalej. Z jakiegoś powodu te wartości znikają przed bramami islamu. [12]
Na przykład, Philippe Val, poprzedni dyrektor satyrycznego magazynu „Charlie Hebdo”, doniósł, że po masakrze dokonanej na jego zespole przez komando dżihadystów w 2015 roku za opublikowanie satyrycznych rysunków z prorokiem Mahometem, wiele osób z lewicy twierdziło, że prawdziwymi ofiarami byli nie zabici dziennikarze, a muzułmanie „stygmatyzowani” przez ten magazyn.[13] Co ciekawe — aby podać jeden z wielu przykładów – nie było analogicznych oskarżeń, gdy ten sam magazyn opublikował obraz ukrzyżowanego Chrystusa z penisem w miejscu nosa i jądrami przykrywającymi jego oczy. [14]
W tym samym tonie, marsz przeciwko islamofobii, zorganizowany przez wspomniany wcześniej Collectif contre l’Islamophobie (jak wiadomo założony przez salafickiego kaznodzieję, uważanego za osobę bliską Bractwu Muzułmańskiemu i kilku radykalnym ideologiom [15]) był świadkiem uczestnictwa wielu skrajnie lewicowych grup a nawet feministek, [16] którym nie przeszkadzało stawanie po stronie różnego rodzaju islamistów, z ultrakonserwatywnym imamem, głoszącym, że kobiety powinny być posłuszne swoim mężom, nie opuszczać domu bez ich zgody i zawsze zaspokajać ich seksualne potrzeby. [17]
Tylko kilka tygodni później, grupa około pięćdziesięciu osób, która sama nazywała siebie „antykapitalistami i antyfaszystami” zakłóciła jasełka w szkole podstawowej w Tuluzie, okrzykami „stop the fachos” (zatrzymać faszystów). [18] Bez względu na to, kto tutaj jest faszystą, można założyć, że pewni lewicowcy uznają dzieci śpiewające w bożonarodzeniowym chórze za większe zagrożenie dla demokracji niż ekstremistyczni imamowie.
Samozadowolenie feministek w tej sprawie nie powinno dziwić, odkąd dla wielu lewicowych „postępowców” nawet wzmianka, nie mówiąc o potępieniu, o FGM – żeńskim obrzezaniu (czasami nazywanym „cięciem” ze względu na wrażliwość kulturową[19]) i o sądach szariackich umniejszających prawa kobiet, stały się przejawami „islamofobii”.[20]
Prawa osób LGBT są również problemem, w którym lewicowe oszołomienie jest może najbardziej fascynujące. Podczas parady London Pride w 2017 roku, Council of Ex-Muslims of Britain – CEMB (Rada Byłych Muzułmanów w Wielkiej Brytanii) wywiesiła plakat z napisem “Allah jest gejem”. Nie tylko policja (bezprawnie) próbowała ich ściągnąć, ale organizatorzy tego wydarzenia – do tamtej pory stojący po stronie osób protestujących przeciwko homofobii w islamskich krajach i społecznościach — zagrozili CEMB zakazem uczestniczenia w następnej paradzie. Organizatorzy wyjaśnili swoje działanie następująco: “Jeśli udział w naszej paradzie jest dla kogoś spotkaniem z ostracyzmem, poczuciem bycia dyskryminowanym albo poniżanym, to jest to podkopywanie i łamanie fundamentalnych zasad, na których opieramy nasze istnienie. […] Nie będziemy tolerować islamofobii”.[21] Wszystko to wydarzyło się bez zauważenia i reakcji na plakaty “Bóg jest gejem” i “Jezus miał dwóch ojców”.[22]
W innym przypadku, w Szwecji, prawicowy dziennikarz zorganizował w Sztokholmie paradę gejów w głównie muzułmańskiej okolicy z nieskrywanym zamierzeniem, żeby przeciwstawić się zawłaszczeniu przestrzeni publicznej przez islamistów. Zostało to potępione przez aktywistów LGBT i lewicy jako “prowokacyjne i islamofobiczne”. Lokalny mieszkaniec, członek socjaldemokratów, nawet nazwał to „zniewagą” dla tej grupy.[23]
Podczas gdy krytycyzm wobec interesów politycznych organizatorów mógłby być zrozumiały, mniej zrozumiałe było pogardzanie samym marszem. Grzechem aktywistów praw człowieka jest świadome i wybiórcze zapominanie, że samą istotą takich marszów jest, de facto, prowokowanie i powodowanie dyskomfortu u wszystkich tych, którzy nie akceptują ludzkich praw i różnorodności.
Znamienne jest także, że ktoś już przyczepił paradzie gejów etykietkę „prowokacji” oraz „zniewagi” przeciwko „wiernym i ich prawom” – była to Forza Nuova, najbardziej radykalna włoska partia neofaszystowska. [24] Skrajna prawica jest zdecydowanie niespójna ideologicznie w swoich sloganach oraz bitwach, które dla siebie wybiera, oraz jest całkowicie gotowa wykorzystywać podstawy związane z identytaryzmem lub liberalizmem do promowania swojej ksenofobicznej agendy. Tego można po nich oczekiwać. Znalezienie jednakże echa opinii skrajnej prawicy w opiniach skrajnej lewicy wymaga wyjaśnień.
To tylko kilka historii obrazujących szersze zjawisko, gdy duże części lewicy, siły tak ostentacyjnie zaangażowanej w walkę z bigoterią we wszystkich jej formach, stają po stronie antysemickiej, mizoginistycznej i homofobicznej ideologii religijnej.
Jest to jeszcze jeden argument za przyjęciem uniwersalnego kompasu moralnego. Przerywanie uroczystości religijnej jest aktem nietolerancji, niezależnie od tego, kto to robi i jakiej religii to dotyczy. Przywoływanie koncepcji „prowokacji”, aby zapobiec paradzie gejów, albo cenzurowanie krytycyzmu religijnego lub satyry, są aktami bigoterii, niezależnie od usprawiedliwień i osób z tym związanych. Zezwalanie sądom religijnym na umniejszanie praw muzułmanek jest bardziej przywołaniem sądów inkwizycji i aktem rasizmu niż oświeconą demonstracją kulturowego szacunku. [25] Pozwalanie na to, by działy się zbrodnie w celu przeciwstawienia się „islamofobii” [26] jest działaniem kryminalnym, rasistowskim i obrażającym muzułmanów.
Nasze społeczeństwa potrzebują zbiorowego wysiłku przeciwko ekstremizmowi wszystkich odcieni i kolorów.
Ideologiczne i polityczne zbliżenie lewicy do islamizmu nie służy najlepiej liberalnym i postępowym głosom w społecznościach muzułmańskich, które walczą teraz w tych samych bitwach, z uczestnictwa w których kiedyś lewica była najbardziej dumna.
Tommaso Virgili jest współpracownikiem Wilfried Martens Center for European Studies. Jego główne obszary badań to: islam, radykalizacja, wolności osobiste i integracja imigrantów. Wcześniej był Dyrektorem Programowy European Foundation for Democracy.
Tekst „Islamogauchisme”: The Unholy Alliance za zgodą European Eye on Radicalization.
European Eye on Radicalization ma na celu publikowanie szerokiego wachlarza poglądów i w związku z tym nie identyfikuje się z przedstawianymi opiniami. Pogląd wyrażony w tym artykule jest jedynie poglądem jego autora.
Odnośniki
[1] Tommaso Virgili, ‘Three Ideologies’, European Eye on Radicalization (blog), 27 May 2019, https://eeradicalization.com/three-ideologies/. Cfr. Alexandre Del Valle, Verdi, rossi, neri. L’alleanza fra l’islamismo radicale e gli opposti estremismi (Torino: Lindau, 2009), 27–29. Hamed Abdel-Samad, Islamic Fascism (Amherst, New York: Prometheus Books, 2016), p. 20.
[2] Tak jest w przypadku chociażby Chin, gdzie muzułmańscy Ujgurzy poddani są fizycznej i kulturowej eksterminacji. Patrz Meduza, ‘An Internment Camp for 10 Million Uyghurs. Meduza Visits China’s Dystopian Police State’, accessed 2 October 2019, https://meduza.io/en/feature/2018/10/01/an-internment-camp-for-10-million-uyghurs.
[3] Sam Harris and Maajid Nawaz, Islam and the Future of Tolerance: A Dialogue (Cambridge, Massachusetts: Harvard Univ Pr, 2015), p. 49.
[4] Elham Manea, Women and Shari’a Law: The Impact of Legal Pluralism in the UK (London, New York: I B Tauris Academic, 2016), p. 45.
[5] ‘Terrorisme. L’ancien bourgmestre de Molenbeek critiqué pour son laxisme’, Courrier international, 17 November 2015, https://www.courrierinternational.com/revue-de-presse/terrorisme-lancien-bourgmestre-de-molenbeek-critique-pour-son-laxisme.
[6] Hind Fraihi, En immersion à Molenbeek (Paris: La Différence, 2016).
[7] Annalisa Gadaleta, ‘KVAB 2017- Multiculturalism’, accessed 3 October 2019, https://www.youtube.com/watch?v=DZVTiFMqOww.
[8] Personal interview
[9] “Islamoleftism. The Betrayal of the European Dream”. More info available at: https://www.facebook.com/IslamoGauchismes/
[10] Mauro Zanon, ‘Un docu francese mostra la “santa alleanza” tra gauche radicale e islam politico’, Il Foglio, 24 November 2019, https://www.ilfoglio.it/esteri/2019/11/24/news/un-docu-francese-mostra-la-santa-alleanza-tra-gauche-radicale-e-islam-politico-288100/.
[11] Sylvain Mouillard and Bernadette Sauvaget, ‘Au Collectif contre l’islamophobie, de la suite dans les données’, Libération, 3 April 2016, https://www.liberation.fr/france/2016/04/03/au-collectif-contre-l-islamophobie-de-la-suite-dans-les-donnees_1443712.
[12] Jacques Juillard, ‘Jacques Julliard : « Qu’est-ce que c’est l’islamo-gauchisme ? »‘, Le Figaro, 26 August 2016, http://www.lefigaro.fr/vox/politique/2016/08/26/31001-20160826ARTFIG00315-jacques-julliardqu-est-ce-que-l-islamo-gauchisme.php.
[13] Zanon, ‘Un docu francese mostra la “santa alleanza” tra gauche radicale e islam politico’.
[14] N. 1390, 13 March 2019. See https://www.facebook.com/1534071683508842/photos/a.1534184653497545/2269128120003191/?type=3&theater
[15] AFP, ‘Le Collectif contre l’islamophobie, star clivante du feuilleton burkini’, L’Express, 2 September 2016, https://www.lexpress.fr/actualites/1/actualite/le-collectif-contre-l-islamophobie-un-role-clivant-dans-le-feuilleton-burkini_1826685.html. Anthony Cortes and Adrien Mathoux, ‘L’islamisme Derrière La Masque de Marwan Muhammad’, Marianne, 25 May 2018, https://www.pressreader.com/france/marianne-magazine/20180525/283154314326549.
[16] ‘Islamophobie : plus de 50 personnalités de gauche appellent à manifester le 10 novembre’, Le Parisien, 1 November 2019, http://www.leparisien.fr/societe/plus-de-50-personnalites-appellent-a-manifester-contre-l-islamophobie-le-10-novembre-01-11-2019-8184738.php.
[17] Giulio Meotti, ‘A Parigi va in scena l’islamobolscevismo’, Il Foglio, 12 November 2019, https://www.ilfoglio.it/esteri/2019/11/12/news/a-parigi-va-in-scena-l-islamobolscevismo-286182/. The feminist activist Caroline de Haas, for this reason, withdrew her signature from the manifesto appeared on the leftist newspaper Libération, although she still took part in the march.
[18] David Brunat, ‘Crèche attaquée à Toulouse: «Pardonnez-leur car ils ne savent pas ce qu’ils font»‘, Le Figaro, 17 December 2019, https://www.lefigaro.fr/vox/societe/creche-attaquee-a-toulouse-pardonnez-leur-car-ils-ne-savent-pas-ce-qu-ils-font-20191217.
[19] Mythili Sampathkumar, ‘The New York Times Is Refusing to Use the Term “Female Genital Mutilation”‘, The Independent, 25 April 2017, http://www.independent.co.uk/news/world/americas/new-york-times-female-genital-mutilation-culturally-loaded-response-a7702221.html.
[20] Julie Bindel, ‘Why Are so Many Left-Wing Progressives Silent about Islam’s Totalitarian Tendencies?’, UnHerd, 3 April 2018, https://unherd.com/2018/04/many-left-wing-progressives-protest-pope-silent-islams-totalitarian-tendencies-victims-cowardice-overwhelmingly-women/.
[21] ‘Pride Condemns Islamophobia after “Allah Is Gay” Row Breaks Out’, PinkNews – Gay News, Reviews and Comment from the World’s Most Read Lesbian, Gay, Bisexual, and Trans News Service (blog), 17 July 2017, https://www.pinknews.co.uk/2017/07/17/pride-in-london-condemns-islamophobia-in-allah-is-gay-row/.
[22] Maryam Namazie, ‘East London Mosque Has Filed Formal Complaint about CEMB to Pride’, Council of Ex-Muslims of Britain – CEMB, 14 July 2017, https://www.ex-muslim.org.uk/2017/07/east-london-mosque-has-filed-formal-complaint-about-cemb-to-pride/.
[23] ‘Sweden Far-Right Plans Gay Parade in Mainly Muslim Area’, accessed 20 December 2019, https://www.aljazeera.com/news/2015/07/sweden-farright-plans-gay-pride-muslim-area-lgbt-150728180328656.html.
[24] ‘Pompei. Forza Nuova: “No al Gay Pride nella città della Madonna del Rosario”‘, LaRampa.it (blog), 19 February 2018, http://www.larampa.it/2018/02/19/pompei-forza-nuova-no-gay-pride-citta-madonnaderosario/.
[25] As Manea lucidly showed after conducting extensive analysis on “sharia courts” in the UK Manea, Women and Shari’a Law.
[26] Patrz na przykład Rotherham Metropolitan Borough Council, ‘Independent Inquiry into Child Sexual Exploitation in Rotherham (1997 — 2013)’, accessed 29 August 2019, https://www.rotherham.gov.uk/downloads/file/1407/independent_inquiry_cse_in_rotherham.
Tłumaczenie Grażyna Jackowska na podst.: https://eeradicalization.com/islamogauchisme-the-unholy-alliance/
